Bekleyiş

Kronos harabelerde yer alan belkide kökü milyonlarca yıl önceye dayalı krallıkların yer aldıgı bu topraklarda yeni yerleşim planları düşünürken gözü kral Song'un asla yıkılmaz görkemli surları asla aşılamaz denilen krallıgının harabelerine takıldı.Eskiden o krallıgı yıkan kişinin hep kendisi olucagını düşünürdü kralın son nefesini kendi elleri arasına vericegini aciz bedenini işe yaramaz bir çöp torbası gibi fırlatmayı hayal ederdi.Ama zaman hem onu hemde saflarını çok degiştirmişti şimdi o topraklarda bir gün yeni bir krallık kurulmasına yardım etmek istiyordu.Bu geçmişi hüzünle dolu topraklar bir gün onun eleriyle aydınlık çagın başlangıcına adım atacaktı.yaşanmışları unutmak onun işin kuytularda var olmaktan başka bir çagre yoktu.Tek endişesi zamanı kendiginde kendi kardeşini nasıl devire bilecegiydi.Onun ölmesini degil dogru yolu bulmasını istemekden başka bir çagresi yoktu.Hafif esen rüzgarın altında yürümeye devam ederken etrafta bir varlık sezdi hızla mızragını eline alarak çevresine göz atmaya başladı.

Ortama yine herzamanki gibi gizem dolu ruhu ile gelmişdi.Sesler yankılanıyordu harabelerin içinde''Ne yapıyorsun burda kardeşim.''diyordu hafif gülümsemeler eşliğinde.Onun arkasında ortaya çıkmıştı aniden,kılıcının ucunu yere sokmuş ve üzerine iki eli ile yüklenmiş onu izliyordu.Düşüncelerini duyabiliyordu,ayrıca duyarkende gülümsüyordu.Sini gülümsemesi onun gücünün yüceliğini hissettiriyordu kalplerde.Yanına doğru yürüdü tam yanına geldiğinde uzaklara bakıyordu karanlık gözleri ile yinede sözlerine devam ediyordu gözlerini ufukdan ayırmadan''Alastor bunu yapmak zorunda değildin biliyorsun değilmi,bu senin kaderin ve bunu sen kendin seçtin.''diyordu derin düşünceleri içinde kardeşi ile olan sohbetinde...Aslında ikiside birbirleri hariç tüm insan ve melek ırkını bir anda ortadan kaldırabilecek güçerdeydiler.Ama şuan bunu yapmak yerine 3 ırkın güçlerini test etmeyi tercih ettiler.Yinede pişman değiller gibi görünüyordu fakat Sovereign kardeşinin bir meleğe dönüşmesine içten içe üzülüyordu iyi bir savaşçıydı.Öğrendikleri herşey aynıydı sadece Sovereign ondan 500 yıl daha büyükdü.Ama bu sadece Kronos'un işine yaradı çünkü o kardeşini severdi,bildiği tüm savaş taktiklerini,büyülerini ve stratejilerini ona aşılamışdı ve bu sayede Kronos çok güçlü olabilmişdi.onlar iki dost gibiydiler,ama şimdi iki büyük düşmanlardı.Aslında ikiside bunu istemesede kaderin pis oyunu onları bu duruma sürüklemişdi...Yapıcak birşey yokdu dünyanın sonuna kadar istemeselerde savaşıcaklardı..Bu harabelerde yürünülen ilk adımlar ise bu savaşların sadece başlangıcını simgeliyordu......

Yanında duran Sovereign fark edince mızragını indirdi.Sovereign eger Kronos'la savaşmayı planlasaydı ona seslenmek yeri sinsi bir saldırıyı tercih ederdi.Mıztagını kendine yakn tutarak '' Alostor uzun zaman önce öldü ve onun kadari senin yaymak işin çabaladıgın karanlık ve kaos işin köpeklik yapmaktı.Benim kaderim ise bu dünyada ebedi ışıgın muhafızlıgını yapmak senin alostorun aksine bu dünyayı ve içerisindeki varlıkları korumak işte benim kaderim bu'' diyerek gözlerini Sovereign gözlerine dikti. ''Alastor senin için ne ifade diyordu bilmem ama benim için kara bir geçmiş.Aynı soydan gelioruz hatta ben bile hala senle aynı güçleri paylaşıyorum ama pozizyonlarımız degişik sen zebanilerine hüküm darlık edersin ben korudum meleklerime ve insan ogluna önderlik ederim.Peki söyle hangimiz yanlış taraftayız'' oda Sovereign gibi gözlerini ufka dikti.''Bak benim gök yüzüm bu ya seninki söyle bana Sovereign senin gök yüzü dedigin şey nasıl''

Değişkeni sözleri aslında beklendik birkaç cümleden ibaretti ve öylede olmuştu.Sadece birkaç anlamlı söz ve ufka bakan iki kişi..Aslında söyliyeceği iki söz vardı ama bunları söylemek yerine anlamlı 1 kaç cümleyi tercih etmişdi.Başını biraz eğerek kılıcı ile yeri eşeliyordu bu arada da dudaklarından cümleler dökülüyordu...''Aslında Alastor'un ölmediği sende bliyorsun sadece öldüğünü kabullenmek istiyorsun,ben karanlık yaymak ve kaos için bu dünyada değildim bu dünyaya geliş sebebimi biliyorsun ayrıca kardeşlik günlerimi unutma ben sana köpekmişsin gibi hiç bir zaman davranmadım.Evet verdiğim eğitimler sırasında çok sert oldum ama bu işine yaradı ve su an Mikail'i yenmiş bir biçimde gururla duruyorsun.Alastor veya Kronos isim artık farketmiyor hiçde etmemişdi,sen benim kardeşimdin ve hep öyle kaldın.Aslında tarf olarak ikimizde yanlıs tarafdayız bir daha yaşam vaadedilse dünyaya gelirken bir kaya parçası olmayı tercih ederdim.Gök yüzün senin bu bunu biliyorum ardında büyük bir karanlık var.koca uzayın dipsiz karanlığı ama yinede benim gökyüzüm olmasına hiç gerek kalmadı çünkü dünya gelip geçici.Kardesim senin neler düşündüğünü az çok biliyorum.Aslında ikimizde bu halde olmayı haketmedik,sadece kaderimiz bu...''demiş ve susmuştu,bu arada da toprağı eşelemeyi bıramış kısık gözleri ile ufka bakıyordu....

Yerde gözüne eliştirdigi bir taş parçasına mızragını arkası ile hafifce vurdu.Sıçrayan taşı yakalyarak eline aldı.Taşı elinde bir o yana bir bu yana dogru savururken ''Mikail öldürmem beni en büyük başarım aynı andada en büyük azabım oldu ömrüm boyunca onun bana söyledigi son sözler hiç bir zaman aklımda çıkmadı bir türlü o sözlerini son nefesinde niçin sarf ettigini anlayamadım keşke onu öldürmek yerine onun amacını çözmeyi deneseydim.Bir gün ya ben seni yada sen beni öldürmek zorunda kalıcaksın bu savaşı benden daha iyi bir melek yer yüzüne inmedigi sürece sürdürücem.'' dedikten sonra elindeki taşı parmaklarını arasında sıkıştırarak iki parçaya böldü elindeki parçalardan birini elbisesinni cebine eliştirdi'' Sovereign biliyorum o gün geldiginde beni öldürme fırsatı yaklarsan bir an bile teredüt etmeden bunu yaparsın peki sonra ne yapmayı planlıosun yüregin ne kadar iblislerinkinden farksızda olsa sen benim abimsin'' parçaladıgı taşın elinde kalan yarısını yavaşça hafadan Sovereign dogru attı.

O taşı havada tek elini kaldırarak avuçlarının içine aldı ve gözlerinin dışından süzülen hafif dumanlarla birlikde taşın üzerinde motifler oluşmaya başladı ve hafifce mırıldanışlarında ise ''Scribere Sovereign.''demişdi.Taşın üzerinde Sovereign yazıyordu ve taşı biraz elinde soğuttu çünkü yazarken biraz ısınmıştı.Dediklerinden sonra gözlerini ona çevirdi,kısık gözleri ile ona bakıyordu şimdi,istediği eskisi gibi omuzuna ellerini atıp gülümsemekdi ama bunu yaparsa onun acı çekeceğini biliyordu.''Dediğim gibi kader biz bunları önceden belirlemedik,sadece belirlendi ve bizde mecburen uyduk,bilmediğin şey ise abiler kardeşlerine kıyamazlar her ne kadar seni öldürecek zamanda bile olsam bunu yapamam,dediğin gibi ben senin abinim,kanımda iblis kanıda olsa babamız bir zamanlar melekdi ve bizdede yar melek kanı olduğunu unutma,sadece onun kibiri kalbinin taş olmasına yol açtı,oysa biliyorsun ki ben kibirli birisi değilim.''diyerek gülümsemişdi.Elinde soğuyan taşı ona doğru tekrar fırlattı.''Benden sana bir hatıra olsun.Beni unutma,çünkü ben seni hiç unutmadım ve unutmıyacağım..''diyerek gülümsemesine devam ediyordu..Hayat aslında acımasızdı,verdiği herşeyi alıp geri vermezdi.Gün gelip yüzleştiklerinde ise yanlış nerde diye hayat asla sormazdı,bir başına bırakırdı herkesi kendi azabı ile...Aslında tüm insanlar gibi kısa bir hayat güzel olabilirdi,dünyanın sonuna kadar yaşamak bazen sonsuz yaşamın göreceli güzelliğine su serpiyordu ama kısa yaşamın zevki farklı oluyordu.Her kişi nereye gitse başına bir dert bulurdu bu hayatta,ufak ve gerçek bir felsefe vardı aslında ayakda kalmak için yaşa ve öldür..Birbirine benzeyen çok nadir insanlar vardı yada olduğu gibi görünen.Çoğu kişilik ya kopya olurdu yada hayallerinde yaşardı.Kimse derdini anlatamazdı bu lanet yaşama ,gökyüzünde ışık görünse bile hiçbir insanın aklına ardında bulunan karanlığı getirmezdi.Sadece göz boyamak içindi bu dünya veya bir imtihan,kalıcı tüm güzellikler yada azaplar,ebedi hayatın başlangıcı ile ortaya çıkıcaktı.İnsanlık ise hesap vericekdi.O son gün gelince büyk sûr üflenicekti ve dünya bir azamete uğrayıcakdı,dünya ile birlikde tüm yaşam alemi uzayla birlikde.Sadece cennet ve cehennem ile mahşer meydanı kalıcakdı gerilerde.İşte o günde bu iki kardeş ne diyeceklerini bilmeden yaratıcının karşısına geçiceklerdi.......

Sovereign ona fırlatıgı taşı yakaladıktan sonra üzerindeki yazıyı inceledi gülümseyerek onu pelerinin altındaki cebine koydu daha önce cebine koydugu taşı ise avucuna aldı avcunda hafif mavimsi bir ışık sızıyordu avcunu tekrar açtıgında taşın üzerinde Kronos yazılı oyuklar vardı oyukların arasında yer alan elmas karışımı garip madde taşın üzerindeki yazıya ışık vurdugunda inanılmaz bir pırıldama katıyordu elindeki taşı Sovereign dogru fırlattı ''buda bende sana hatıra olsun '' digerek mızragını omzuna dayadı ''Babamla tek ortak yanımız kibrimizdi kibrim yüzünden bir çok şey yaptım hatta kibrim yüzünde şuan bir melegim diye bilirim ama şimdi bam başka biriyim ben henüz yeni yetmeyken bana söyledigin bir söz vardı.Birini öldürmek rakipsiz olmak demek degildir işte bu sözü her zaman sevmişimdir.Bu güne kadar ilerledigim bu kutsal yolda bana senin dışında engel olabilecek bir rakip yok.Eger bir gün olurda savaş meydanında seni yenersem amacım ilk olarak seni öldürmek degil sana seçim şansı vermek olucak ya ilerledigin yolda ölümegi seçersin yada benim tarafıma geçer eski günlerdeki gibi kardeşinle omuz omuza mucadele edersin'' Kronos elini Sovereign omzuna koydugunda elin yanlarında siyah kara dumanlar çıkmaya başlamıştı. ''Bir melek olabilirim ama hala şeytan sayılırım kranlık,ateş,veya o ünlü surlarınız bana düşündügün kadar zarar veremez.''Dedikten sonra yere çökerek kendi kendine düşünmeye başladı.Hayat denilen kavram o kadar genişki her zehresinde ayrı bir sır gizli hayatta en zor olan şey ise yapılan seçimler.Bazen seçim sırası öyle bir noktaya geliyorki ne iyi gerçekten iyi ne kötü gerçekten kötü gözükebiliyor.Ya bir gün seçim sırası Kronosa gelirse o zaman ne olucaktı.